Kominek stał się w ostatnich latach nieodzownym elementem wyposażenia budynków jednorodzinnych. Pełni on rolę dekoracyjną, ale także stwarza przyjemną atmosferę domową w długie zimowe wieczory. W niektórych domach stanowi on nawet źródło ciepła w powietrznym systemie ogrzewania budynku. System ten ma szereg wad takich jak mała stabilność ciepła oraz unoszenie kurzu. Istnieje jednak rodzaj wkładów z płaszczem wodnym, gdzie energia cieplna wytwarzana przy spalaniu drewna podgrzewa wodę w płaszczu kominkowym. Włączając ten obieg grzewczy do instalacji CO, możemy efektywnie odzyskać energię cieplną powstałą przy spalaniu drewna. Dzięki kominkowi uzyskujemy energię grzewczą, jednak zgodnie z aktualnie obowiązującym prawem nie może on być podstawowym źródłem ciepła. Ten dodatkowy odzysk ciepła może się wahać w bardzo szerokich granicach, zależnych od sprawności paleniska, rodzaju instalacji CO, wymagań dotyczących wygody mieszkańców i wielu innych czynników.
Działanie systemu
Podstawowym elementem systemu jest wkład kominkowy z tzw. płaszczem wodnym. Są to wkłady piecowe lub kominkowe o specjalnej konstrukcji, w której w dwuwarstwowej ścianie paleniska znajduje się woda, najlepsi producenci oprócz płaszcza na bocznych i tylniej ścianie paleniska montują zintegrowany wymiennik, który odzyskuje energię cieplną ze spalin. Tego typu rozwiązanie możemy już spokojnie włączyć 
do systemu centralnego ogrzewania jako ogrzewanie wspomagające naszego domu.
Należy jednak pamiętać, że w związku z ograniczoną ilością wody w układzie i sposobem konstrukcji wymagany jest wymuszony obieg wody przez pompę o odpowiedniej wydajności i współdziałanie ze zbiornikiem buforowym, który dla właściwego funkcjonowania całego systemu jest w tym przypadku niezbędny. Duże ilości ciepła “przechwycone” przez płaszcz i wymiennik muszą być przecież zmagazynowane na czas, kiedy już w kominku wygaśnie ogień, a temperatura spalin ulegnie znacznemu obniżeniu.
Ponadto skierowanie tak dużej ilości energii bezpośrednio do c.o. w krótkim czasie mogłoby skutkować przegrzaniem systemu. Zastosowanie wkładu grzewczego z właściwie połączonym zbiornikiem buforowym o pojemności wynoszącej 10 litrów wody na m2 powierzchni ogrzewanej, umożliwia pracę kominka z mocą nominalną, osiąganie wysokiej sprawności oraz optymalne spalanie. Praca kominka z mocą nominalną nie powoduje dymienia, smołowania i obniża zużycie drewna.
W niedługim czasie od rozpalenia piec gazowy przestaje pracować a funkcję grzewczą przejmuje kominek. Po ok 4-6 godzinach palenia zbiornik buforowy jest naładowany i po całkowitym wypaleniu się drewna w kominku, przejmuje role urządzenia ogrzewającego dom. Czas rozładowania zbiornika będzie zależny od jego wielkości, kubatury budynku i temperatury zewnętrznej, wynosi on przeciętnie 8-16 godzin.W najcieplejszych energooszczędnych domach z ogrzewaniem podłogowym czas pełnego rozładowania bufora może sięgać nawet 24h! Zasobnik buforowy jest więc bardzo ważnym elementem systemu, reguluję i stabilizuję pracę systemu, nie dopuszcza do przegrzania domu. Obecność zbiornika buforowego w instalacji ma wpływ na zwiększenie żywotności i wydajności komina (dzięki stabilnym temperaturom jego pracy). Dodatkowym pozytywnym aspektem jest oszczędność energii co w dobie ciągle rosnących cen paliw jest bardzo istotne
Podsumowanie
Opisany powyżej system grzewczy jest systemem inwestycyjnie pozornie drogim. Najtańsze inwestycyjnie systemy grzewcze są systemami najdroższymi w eksploatacji. Biorąc jednak pod uwagę komfort cieplny pomieszczeń, komfort obsługi i niezawodność, system ten charakteryzuje się bardzo niskimi kosztami eksploatacyjnymi. Koszt inwestycji zwraca się bardzo szybko, jeśli weźmiemy pod uwagę oszczędności w kosztach ogrzewania w stosunku do kosztów tradycyjnych systemów jak np. kotłowni olejowe czy gazowe. Dlatego jestem przekonany, że u wielu świadomych tego użytkowników domów, kominek z płaszczem wodnym znajdzie zastosowanie.
Obejrzyj Film:Kupujemy kominek marzeń – Kominki z płaszczem wodnym
Kategoria: Ogrzewanie, płaszcz wodny